کودکانه

                                                       بسم الله الرحمان الرحیم

    عیدبود وروسری سفید عمه جون روبه یمن روز مبارک سرش کرد ورفت مدرسه.

بچه ها ، که مدنی خانم معلم رو مشکی پوش دیدن ابراز احساس کردن وهریکی شون سخنی شیرین گفتتند.معلم پرسید : "فکر می کنید این روسری چندسال عمرداره؟" وقنی معلوم شد شال لچکی ابریشم شصت وپنج ساله شده ؛ برای کوچولوهایی که سنشون از یک  ششم عمر شال معلم کمتربود خیلی تعجب آور می نمود. معلم قصه ی دارا شدن این روسری رو ازعمه جان شروع وبه خودش ختم کرد و یاد آورشد که قدیمی ها  هر روز نمی خریدن ومصرف گرا نبودن بلکه خوب استفاده می کردن وبعد هم می بخشیدن به نسل های بعدی که یادگارشون رو استفاده کنن وبه یادشون طلب خیر بکنن.در اخرهم به همراهی ، صرفه جویی وقناعت برای رفع فقر از بعضی ها که ندارن اشاره شد واین که اگر این رفتار با یاد خدا وبرای اون باشه ما خیلی ثروتمند به حساب میام و عزیزیم حتی اگه متنوع نپوشیم ومتنوع نخوریم و...